اگرچه به نظرم سیاست‌های تضمین قیمت محصولات کشاورزی و اساسا قیمت‌گذاری دولتی در این زمینه ناکارآمد است، زیرا تخصیص منابع و الگوی کشت را به نحو نامطلوبی دستخوش تغییر می‌کند؛ به عنوان مثال اگر مزیت نسبی یک کشاورز در تولید گوجه، سبزی، کدو، پیاز و... بوده، به دلیل تعیین قیمت تضمینی، وی اراضی آبی خود را زیر کشت مثلا گندم یا ذرت می‌برد. با این وجود در شرایط تحریم، این امر اجتناب‌ناپذیر است( به هر حال گندم محصول استراتژیک است) 

در این میان، خیلی مهم است که این سیاست نه چندان درست، به نحو درستی اجرایی شود. نقش اصلی قیمت‌های تضمینی در سیگنالی است که "قبل از کشت" به کشاورز می‌دهد. اگر قرار باشد قیمت‌های تضمینی مثلا یک ماه دیگر اعلام شود دیگر تعیین قیمت معنی ندارد( زیرا همه اراضی زیر کشت رفته است). قیمت مورد نظر هرچه زودتر باید اعلام شود تا کشاورزان متناسب با آن نسبت به انتخاب و کشت محصول مورد نظر خود اقدام کنند. کما اینکه در حال حاضر به دلیل فرا رسیدن موعد کشت در بسیاری از مناطق کشور، تعداد زیادی از کشاورزان به دلیل نامشخص بودن قیمت تضمینی در ابهام و دوراهی کشت گندم یا محصولی دیگر هستند.