همزمانی انتخابات مجلس و ارائه طرح ها و لوایح مهم، خوب یا بد؟

گویا تعداد 248 تن از نمایندگان دوره جاری مجلس، برای انتخابات دوره پیش‌رو نیز ثبت نام کرده‌اند( منبع: تسنیم به نقل از معاون سیاسی وزیر کشور) این به این معنی است که بالای هشتاد درصد نمایندگان، مجددا کاندید شده‌اند. بنابراین تعداد زیادی از آن‌ها در تب و تاب برنامه‌ریزی برای انتخابات دروه آتی هستند. در این میان، به نظرم اولین قربانی در مجلس، تمامی طرح‌ها و لوایح پیش‌روی مجلس در چند ماه آینده است، چرا؟

چون نمایندگان دل‌مشغولی‌های بیشتری در این مقطع زمانی دارند و طبیعتا برنامه‌ریزی انتخاباتی، برای آن‌ها بر بررسی دقیق و موشکافانه طرح‌های جاری در مجلس( یا همان منافع جمعی و جامعه) اولویت می‌یابد. همچنین تعدادی از آن‌ها که در حال خداحافظی از مجلس هستند، انگیزه کافی کار در مجلس را ندارند.

از این‌رو، حداقل تا چهار ماه دیگر و تا شکل‌گیری مجلس یازدهم، همه‌ی برنامه‌ها و طرح‌هایی که در مجلس در جریان‌اند به شکلی نادقیق و بعضا ناصحیح بررسی خواهد شد. از میزان انتقاد، اظهارنظر و کیفیت دقت نمایندگان در بررسی لایحه بودجه سال 99 نیز این موضوع کاملا مشهود است( اگرچه مدت زیادی از ارائه لایحه بودجه نمی‌گذرد).

شاید بهترین کار در چنین دوره‌هایی این باشد که در یک دوره‌ی زمانی مشخص، هیچ طرح و لایحه‌ی مهمی وارد مجلس نشود و حتی بهتر بود لایحه بودجه سال 99، با هماهنگی قبلی مثلا دو ماه زودتر تحویل مجلس می‌شد تا تب و تاب انتخابات از کیفیت بررسی آن نکاهد.

البته این سوال اساسی که « مگر بررسی طرح‌ها و لوایح در حالت "عادی" از کیفیت مناسب و قابل قبولی برخوردار است؟» همچنان به قوت خود باقی است.

تحلیل هزینه_فایده اروپا در قبال تضمین برجام

بعد از خروج آمریکا از برجام، ایران تصمیم گرفته است تا چند هفته­ ای را به مذاکره با اروپا بپردازد تا در صورتی که اروپا بتواند منافع اقتصادی برجام را حتی بدون حضور آمریکا برای ایران تامین کند همچنان به مفاد معاهده پایبند بماند. حال سوالات اصلی این است که قدرت سیاست­گذاری دولت­های اروپایی در این زمینه چقدر است؟ چه هزینه­ ها و منافعی برای اروپا به همراه خواهد داشت؟ و آیا آنگونه که ژان کلود یونکر رئیس کمیسیون اروپا گفته است، اروپا می تواند قوانین موثری را برای مقابله با تحریم­ های آمریکا علیه ایران وضع کند؟

سیگنال های خطرناک از نمایندگان مجلس

در ادبیات اقتصاد سیاسی همواره نوع سازوکارهای حاکم بر روابط سیاسی از این حیث اهمیت دارند که در غالب موارد پای نفع شخصی، احزاب و یا گروه های سیاسی در میان است و نتیجه آن در بسیاری از موارد ضرر و زیان سنگینی است که بر مردم تحمیل می شود برای روشن تر شدن موضوع، رفتار این روزهای مجلس را در همین غالب توضیح می دهم. 

بی شک یکی از مهمترین وظایف نمایندگان مجلس، نظارت بر عملکرد وزرا است فرضا اگر یکی از وزرا از وظایف قانونی خود تخطی کند قاعدتا من و شما که نمی توانیم یقه اش را بگیریم؛ زیرا ما حرفمان شنیده نمی شود به نظرم  در حال حاضر بهترین راه، طرح سوال از وزیر توسط نمایندگان است اگر وزیر نتواند نمایندگان را در رابطه با عملکرد خود قانع کند کارت زرد دریافت خواهد کرد و تکرار آن منجر به عزل وی خواهد شد، حال شاید بپرسید که آیا امکانش وجود دارد که بعضی اوقات نمایندگان نخواهند به عملکرد وزیر اعتراض کنند؟!!

در باب خط مشی وزیر پیشنهادی اقتصاد

وقتی دیروز لیست وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم اعلام شد با توجه به اینکه گزینه پیشنهادی وزارت اقتصاد و دارایی، اقتصادخوانده نیستند و دروس کلاسیک اقتصاد را نگذرانده ­اند شاید این سوال که " آیا لزومی دارد وزیر اقتصاد و دارایی، اقتصادخوانده باشد؟ " ذهن خیلی از ما را به خود مشغول کرده باشد. به نظرم بدین شکل طرح سوال کردن ما را به اشتباه می اندازد؛ بهتر است بگوییم آیا لزومی دارد وزیر اقتصاد رویکرد و مَنش اقتصادی مشخصی داشته باشد؟ مَنشی که ذیل یکی از نظام های ریشه دار اقتصادی قرار بگیرد و یا لااقل ترکیبی از سیاست های متناقض هرکدامشان نباشد

آب پاکی روی دست پاکبان

امروز آخرین روز اردیبهشت 1396 شمسی و هوای کوی دانشگاه تهران بهاری و دل چسب، دو روز است که از انتخابات می­ گذرد، هشت صبح به زور چشمانم را باز کردم و بی معطلی آماده شدم، مثل همیشه صبحانه نخوردم؛ چون تقریبا عادتم شده بود، چند دقیقه­ ایی ورودی کوی دانشگاه صبر کردم تا اینکه اتوبوس دانشگاه از راه رسید، سردر اصلی دانشگاه پیاده شدم. مثل همیشه با عادتی از پیش تعیین شده در حین رفتن به سمت ورودی دانشگاه کارت دانشجویی­ ام را از جیبم بیرون کشیدم و نشان نگهبان دادم، اجازه ورود داده شد!!